Nú er ég sko á algjørum bømmer... Martin Frøst átti ad spila med Sinfóníunni í gær, en haldidi ad gaurinn hafi ekki bara tilkynnt sig veikan á sídustu stundu!! Og ég sem eyddi sídustu októberpeningunum mínum í alvøru mida...! Svo hrikalega fúlt! Samt held ég ad tad hafi verid verra fyrir klarinettnemendurna í háskólanum í Kristiansand, sem voru ekki bara búin ad kaupa mida heldur lestarfar og gistingu og allt... og svo var kallinn bara veikur! Tad ætti ad banna svona.

Ég var ad kenna í gær í Madlamark. Hér í Noregi er haldid uppá hrekkjavøku (sem var á midvikudaginn) og er "trick or treat" i hávegum haft hjá krøkkum uppí ca 13 ára. Yngstu nemendurnir mínir, sem eru núna í 4. bekk, høfdu sko tokkalega farid ad sníkja nammi kvøldid ádur og voru gjørsamlega óvidrádanleg. Tad var nánast ómøgulegt ad fá tau til ad sitja kyrr og strákurinn (sem talar mikid venjulega) var med tvílíka munnræpu. Pant aldrei kenna daginn eftir hrekkjavøku aftur!

Annars er lítid ad frétta, veturinn dró sig adeins til baka og er núna líft úti. Ég var kuldaskræfa ádur, en núna er ég sko ordin 100 sinnum verri. Núna er ég ad frjósa tegar hitinn fer nidur fyrir 10 grádurnar.. Held virkilega ad ég muni deyja tegar ég kem heim um jólin...


en ég ætla ad ná strætó. Adios!

|