Nú er ég alveg voðalega ánægð með mig.
Ég týndi nefnilega lyklunum af hjólalásnum í vor (og svo aftur í sumar) og hefur hjólið því verið fast við girðinguna og ég ekki getað gert neitt nema setið á hnakknum og þóst vera að hjóla út um koppagrundir.
En í dag fór ég loksins í Kvadrat, keypti einhverja töng á 800 kall og náði að klippa sundur fjandans lásinn. Ég get nefnilega verið svolítið þrjósk stundum, þó að pabbi og Elísabet hafi bæði sagt um daginn að það væri ekki hægt að klippa sundur hjólalás nema með einhverju rándýru tæki og ég yrði bara að fá lásasmið til að dýrka upp lásinn, þá bara varð ég samt að prófa.
Og viti menn, eftir þónokkurra mínútna sarg og klipperí, náði ég fokkings lásnum í sundur. Þolinmæðin, ha?!
Í staðinn prýðir nú hjólið talnalás, sem þarfnast engra lykla eða dóts sem hægt er að týna. Bara hægt að gleyma númerinu, en það er nú geymt á pappírsmiða á góðum stað.

Ég prufaði líka kreditkortið mitt í dag, þetta sem fór í einhverja fýlu um daginn og fór í ferðalag. Það er ekki lengur í fýlu og er ekki með neitt vesen.

Af strætókortinu er ekkert að frétta, nema að ég ferðast frítt með strætó alveg fram til 15 október.

|