Ég sakna alltaf Verkalýðsins á mánudagskvöldum. Þá eru æfingar hjá þeim í Skúlatúninu og þá er ég líka á æfingu hjá Kvadrat Musikkorps í Kvadrat. Það er óneitanlega mikið skemmtilegra á æfingu hjá Verkalýðnum. Þar er td ekki óbóleikari, sem ekki kann að intónera (spila hreint) og fólk situr ekki með gemsann að skrifa sms alveg þar til stjórnandinn byrjar að telja inn, leggur hann þá á gólfið og kemur inn ca takti of seint. Og þetta er fullorðin kona, myndi kannski skilja það ef hún væri unglingur, en fullorðin kona, kommon! Það sem er eiginlega verst, er að inn á milli er fólk sem hefur viljann og áhugann, en hinir bara skemma svo fyrir... Af hverju er fólk eiginlega að hafa fyrir því að mæta, ef það hefur ekki áhuga...?!

En talandi um óbóleikara, sem eru afskaplega áhugaverður þjóðflokkur. Áður en ég flutti til Stavanger, hafði ég aldrei hitt óbóleikara sem gæti talist normal. Í fyrra voru 2 óbóleikarar í skólanum og voru þau bæði ídealið fyrir normalítet. Nú er reyndar annar þeirra farinn heim til Serbíu og komnir tveir nýir í staðinn, stelpa frá Serbíu og strákur frá Kína (eða einhverju Asíu-landi, en líklegast Kína). Svo hef ég líka hitt óbókennarann, loksins og hún er sko gella. Kona á ca fertugsaldri , þétt í vexti, en ekkert feit samt og algjör gellz. Gengur í leðurstígvélum og stuttum pilsum og fínum gallabuxum og er alveg bara í tískunni. Nýja stelpan er alveg hrikalega fúl og snobbuð eitthvað og er hún held ég fyrsti óbóleikarinn sem ég hef hitt, sem ekki er úberhress og vingjarnlegur. Óbóstrákurinn er svo með yfirburðum skrítinn. Ég hef reyndar ekki mikið talað við hann, en það sem ég hef séð af honum er bara skrítið. Sem er gott, því ég var farin að hafa áhyggjur af því að það væru bara óbóleikarar á Íslandi, sem væru skrítnir...

Ég sagði Håkon kenninguna um að óbóleikarar fengju loftbólur á heilann og væru þessvegna alltaf svona skrítnir. Honum fannst það óheyrilega fyndið og ætlaði sko að segja óbókonunni hana á næstu sinfóæfingu ;)
Aðalvandamálið við óbóspilerí er að maður nær ekki að anda frá sér lofti og því vill oft verða að afgangsloft leiðir upp í heila og verða til loftbólur við heilann og verða til þess að óbóleikarar sem þjóðflokkur er einn sá skrítnasti ever!

Og svo að nýja fólkinu. Nýja litla frænkan mín, sem fæddist á fimmtudaginn síðasta og ég bíð í ofvæni eftir að fá að sjá og knúsa (mikið og lengi) fór heim til sín af spítalanum í dag. Foreldrunum virðist alltaf takast jafnvel að búa til börn, stelpan bara drekkur og sefur og er hvers manns yndi. Mamman (Elísabet sys) er búin að setja nokkrar myndir af henni á heimasíðuna hennar Emmu Dísar, slóð undir linkar hér til hliðar -->

Að lokum smá af því nýjasta sem elsku tölvan mín er farin að taka uppá...hún er svo fyndin! Í hvert skipti sem ég hef kveikt á henni undanfarið, þá hefur hún raðað öllu upp á nýtt á desktoppinum. Þannig að ég er eins og pabbi, þegar hann er að reyna að skrifa, þarf að renna yfir öll táknin til að finna það sem ég er að leita að ;)

|