Hann Nils hættir aldrei að koma mér á óvart :)
Fyrir óvita, þá er Nils túbustrákur í skólanum mínum. Hann var líka í Toneheim í fyrra og alveg frá því ég hitti hann fyrst hefur mér fundist hann vera ansi merkilegur fýr. Hann lítur út eins og hann hafi búið í áraraðir í sveit í dýpstu og afskekktustu fjörðum Noregs, þar sem fólk þarf ekki að spá neitt í því hvort föt passi eða einhverjar tennur vanti (það vantar í hann aðra framtönnina). En nei, drengurinn er frá Osló og hefur ferðast til örugglega flestra staða, þar sem eitthvað menningarlegt er að sjá eða heyra.
Nú, Nils er nokkuð töff gaur, reykir (sem er jú aðalkúlið) og drekkur eins og svampur. Ekki akkúrat týpan sem maður sér fyrir sér í þjóðbúning. En jújú, hann Nils mætti sko í þjóðbúning í dag!! Og karlþjóðbúningar Noregs eru nú ekki alveg það sem maður myndi kalla töff eða kúl...
Hér er td myndasería með allskonar búningum

En já, 17. maí er semsagt yfirstaðinn...fyrir mig allavega. Byrjaði daginn á því að taka strætó niðrí bæ, því það átti að vera hátíðarhádegismatur í skólanum. Strætóinn stoppaði á einhverjum fáránlegum stað, því miðbærinn var að sjálfsögðu fullur af fólki. Ég hafði ekki hugmynd um hvar ég var einu sinni, svo ég elti bara hitt fólkið og komst á endanum niðrí bæ, þar sem ég labbaði þvert yfir miðbæinn til að finna strætóstopp fyrir áttuna. Það fann ég og beið þar í rúmar 20 mínútur, en þá gafst ég upp, enda orðin allt allt of sein í matinn og labbaði áleiðis í skólann, stoppaði á bensínstöð til að fá mér eitthvað að borða (Sem betur fer, því hátíðarhádegismaturinn var að sjálfsögðu norskur og ég sver það, fyrr borða ég hrútspunga en að láta þetta ógeð sem þarna var á diskum inn fyrir mínar varir)...
Í garðinum í kringum skólann var svaka fjölþjóðleg hátíð og þar sem ég nennti ekki að vera inni og fylgjast með fólki borða síld, fór ég að fylgjast með. Gerði líka góðverk dagsins þar, hjálpaði einni lítilli stelpu að finna mömmu og pabba, ég er svoooo góð (lesist á innsoginu!)
Svo um þrjúleytið var kominn tími á marseringu og ég viðurkenni fúslega að íslenskar skrúðgöngur komast ekki með tærnar þar sem þær norsku hafa hælana!
Hér eru allir sem stunda íþróttir eða eru í einhverjum félagsskap með í skrúðgöngunni, böns af lúðrasveitum, svo á milli þeirra voru annars konar félög, fyrir framan okkur voru td fótboltastrákar sem voru allir með fótbolta og fyrir aftan okkur íshokkíkrakkar á línuskautum og svo karatekrakkar þar fyrir aftan :)
Háskólalúðrasveitin var líklegast sú frjálslegasta í allri skrúðgöngunni, við vorum ekki í neinum búningum, því þessi lúðrasveit er jú ekkert til í alvörunni, bara þykjustunni ;) Við vorum með fána háskólans fremst og nokkrar dansstelpur næst, (sem mér fannst geðveikt töff!) svo kom lúðrasveitin og þá fólk sem ekki kann að spila á blásturshljóðfæri eða trommur. "Vinstri hægri" fór svona ofan garðs og neðan og raðirnar voru nú ekkert hrikalega beinar og frekar frjálslega farið með nóturnar á lýrunum, en þetta var sko by far skemmtilegasta skrúðganga sem ég hef tekið þátt í :) Við löbbuðum frá miðbænum, eitthvert lengst, lengst út í rassgat, alveg út á eyju og allt og svo plutselig vorum við aftur í miðbænum. Ég hef hinsvegar ekki hugmynd um hvernig við komumst þangað... Á einum stað á leiðinni var flaggað íslenskum fána, sem mér fannst nokkuð töff :) Flestum skólafélögum mínum fannst öruggara að benda mér á fánann, svona ef ske kynni að ég hefði ekki tekið eftir honum og fékk ég því þónokkur bönk í öxlina og "hey, sjáðu, íslenski fáninn!" (bara á norsku, því það kann enginn íslensku)...
En já, eftir þessa skrúðgöngu voru lappirnar á mér alveg búnar og var því afar ljúft að fá að sitja í hjá Tore heim... og ekki séns í helvíti að ég nenni niðrí skóla aftur í grillveislu...verður hvorteðer örugglega bara grilluð síld...!

|