Fann eftir smá leit, hvar bloggið mitt komst í hendur leikandi Hvergerðinga og fann mig knúna til að bæta aðeins við það sem ég skrifaði um daginn...Þar sem að ég er víst sú eina sem fannst sýningin ekki frááábær, eða ææææðisleg þá er nú eins gott að gera þetta almennilega, ekki satt ?!
Man ekki hvers vegna ég minntist ekkert á þetta síðast... hvort ég hreinlega gleymdi því eða að ég var bara enn með gubbið í hálsinum, en allavega, here it goes: (gvuð, hvað ég verð ekki velkomin í Völundi (eða Hveragerði...!) eftir þetta, dissandi gullbarnið (lesist á innsoginu:) hún var sko í Idol! ;)

Að öllu hinu mæltu þá var stærsta hrakfallið í allri sýningunni hún Ylfa Lind, í allri sinni heild, bara... Og ó mæ god, hvað allt var bara hræðilegt við hana.
Í fyrri hlutanum var hún ein af kórnum og gavöð, "somebody needs attention...!" Þegar kórinn söng smá sóló, eina setningu hver, þá heyrði ég bara hávaða, þar sem hún söng alveg þónokkrum tugum desibela hærri en allir hinir...tilsamans.. Hefði þetta verið teiknimynd, hefði áhorfendaskarinn þeyst út í vegg aftast í salnum! Hún var ástæðan fyrir að allt jafnvægi vantaði í kórinn, maður heyrði eiginlega bara í henni... Við erum búin að ná því, allir vita að Ylfa er best, Ylfa er frábær, en maður verður líka að kunna að spila með öðrum, sé maður að spila í liði... Lærðu að stilla þig, kona!
Svo lék hún Heródes eftir hlé. Hefði litla systir ekki verið með og ég haft einhvern kjark, þá hefði ég líklegast labbað út þegar hún kom inn á sviðið. Búningurinn hennar var rauður, hjólabuxur og toppur með einhverjum efnisdruslum vöfðum utanum. Og Ylfa er stóór kona... Svo var einhverju gervitippi (vona ég allavega!) troðið niður með lærinu og hér og þar á bringunni og maganum voru svartir blettir, hélt fyrst að hún væri haldin einhverjum sjúkdómi, en fattaði eftir smástund að líklegast ættu að tákna hár, þar sem hún var jú karlmaður... Ég sé alveg fyrir mér kellingarnar flissandi og skríkjandi við að gera búninginn hennar, "tíhí, gervitippi, tíhí" þetta var allt eitthvað svo svakalegur miðaldrakellingaraðreynaaðverafyndnarenmistakasthrapallega-húmor...
Svo byrjaði hún að syngja... Með sama hávaðastyrk og síðast, en nú aðeins réttlætanlegri þar sem hún var jú að syngja sóló í þetta skiptið. Hún náði engan veginn að hífa sig upp í hlutverkið, það vantaði allan hégómleika og egóisma í sönginn og hreyfingarnar, sem að mínu mati ætti að vera eitt helsta einkenni Heródesar, hún virtist aðeins of upptekin af að sýna tippið í buxunum sínum og hrista fellingarnar, en að syngja lagið sitt...

Held að Ylfa í hlutverki Heródesar falli í sama hóp og þegar ég ætlaði að horfa á mynd sem ég hafði dánlódað. Komst að því, þegar ég setti á play, að þetta var alls ekkert myndin heldur "klámmynd" með stelpum að kúka á hvora aðra og borða svo saurinn... Eitthvað sem mig langar alveg svakalega að gleyma, en bara of hræðileg lífsreynsla til þess að geta það...!

(...mikið hlakkar mig til að koma til Hveragerðis næst...! Jii, ég verð svo vinsæl...! ;)

|