Mér finnst ég verði að leiðrétta aðeins, eða kannski útskýra bloggið mitt síðan í gær. Það var ekki meint til neinnar einstakrar persónu og ekki skot á einn eða neinn. Þetta var hreinlega bara pæling, eitthvað sem ég hef verið að hugsa um... ég hef nefnilega soldið mikinn tíma til að hugsa og þegar hugurinn reikar þá kemur ýmislegt upp og kannski endar eitthvað hér sem á betur heima í dagbók...
En svo ég útskýri blogg gærdagsins, þá hef ég oft lent í því að vera...jah, dömpað af vinkonum. Einu sinni var ég ekki nógu töff til að vera í hópnum, einu sinni af því að ég flutti og eignaðist nýja vini og einu sinni...já, veit ekki alveg ennþá af hverju, en ég held að það hafi verið að við vorum of ólíkar þegar allt kom til alls... Og þeir sem vilja taka það til sín, mega það, en ég endurtek, ekki skot á neinn sérstaklega...!

En pæling dagsins, í framhaldi af þeirri í gær...
Hversu mikið lætur maður fyrstu kynni hafa áhrif á sig... Ég tel mig hafa talsverða reynslu af fyrstu kynnum, nú síðast í haust kynntist ég 154 manneskjum, nú þegar 7 mánuðir eru liðnir, þá hef ég myndað mér skoðun á öllum, en hef samt kynnst þeim mjög mismikið og marga hef ég ekki einu sinni talað við, en þó hef ég myndað mér skoðun á öllum og tel mig vita nákvæmlega hvernig þessi og hin manneskja er... Oft hef ég haft alrangt fyrir mér, einhver sem ég hef talið að væri ekkert skemmtilegur, reynist bara vera þrælskemmtilegur við nánari kynni og auðvitað öfugt...Ég held að maður geri það soldið ósjálfrátt, að mynda sér sterka skoðun á þeim sem maður hittir, strax eftir fyrstu mínúturnar, þetta er auðvitað eitthvað sem maður á ekki að gera, enda hefur maður oft svo rangt fyrir sér...
Tökum hann Nils sem dæmi.
Nils er strákur hér í skólanum, hann er svakalega stór og með svakalega gamlakallabumbu og gengur ekki alveg í réttri stærð af fötum og það virðist hann engu máli skipta þó þau passi ekki alveg utan á hann. Nils spilar á túbu og önnur framtönnin er brotin. Hann á plat tönn, en notar hana bara þegar hann spilar á túbuna, annars er hann bara með gat. Hann notar gleraugu og þau eru sko ekki af minni stærðinni, ná upp á enni og niður á kinnar og með þykkustu svörtustu umgjörð sem ég hef séð...
Af þessu var ég búin að ímynda mér að Nils kæmi úr svörtustu afdalafjörðum Norður-Noregs og vissi bara ekki hvernig siðmenning væri.
En hverju hef ég komist að um Nils, síðan þá.
Jú, hann Nils á heima í Osló! Og hann er rosalegt snobb, allavega þegar kemur að túbum.
Ég semsagt gæti ekki haft meira rangt fyrir mér með hann...
Og Ragne Marthe, sem mér fannst fyrst alveg hundleiðinleg, en svo þegar ég ákvað að gefa henni séns, þá komst ég að því að það var alls ekki hún sem mér mislíkaði, heldur allt annað og hún er bara frekar frábær og vildi bara að ég hefði reynt að kynnast henni betur strax í haust... fæ víst samt séns til þess, þar sem við verðum saman í skóla, líklegast næstu þrjú árin :)
Já, 22. mars-heit... ég ætla að hætta að dæma fólk af fyrstu kynnum og leyfa því að njóta efans, allavega þar til annað kemur í ljós...

Ég veit ekki hvaðan þetta allt kemur, held að ég sé að fá svona áriðeralvegaðverðabúiðogégerekkibúinaðgerahelminginnafþvísemégætlaðiaðgera-blús... ég nefnilega er að átta mig á því að árið hér er alveg að verða búið og á meðan hluti af mér getur ekki beðið eftir að því ljúki og vill bara komast heim og burt frá öllu hér, þá er annar hluti sem sér mikið eftir að hafa ekki gert allt það sem ég ætlaði að gera, td reynt að kynnast fólki betur og verið meira sósíal, því auðvitað kemur það og bítur í rassinn á mér þegar við eigum að hópa okkur saman, ég er alltaf sú sem er stök... og þegar við áttum td að velja okkur herbergisfélaga í Búdapest í gær og það datt ekki neinum i hug að tala við mig... auðvitað hefði ég getað talað við einhverja, en þegar ég fór að hugsa um hvern ég gæti talað við, fann ég út að það er í raun enginn, sem ég þekki hér, ég á eiginlega enga vini þannig, bara rétt kunningja, sem eiga öll aðra vini...

|